Zuidkolk ('Gezicht op Delft') - Delft

Dit, ja dit, is de plek waar Johannes Vermeer het mogelijk beroemdste stadsgezicht ter wereld schilderde. Gezicht op Delft, vanuit Zuidkolk.

Het schijnt dat Marcel Proust, de Franse schrijver uit de negentiende en begin twintigste eeuw, een groot liefhebber was van een van de meest befaamde schilderijen van Johannes Vermeer: 'Gezicht op Delft'. Dit meesterwerk hing in de tijd van Proust al in het Mauritshuis, waar het nog steeds drommen bezoekers trekt. Proust bezocht Den Haag en liet een van zijn romanfiguren na het aanschouwen van het doek sterven van emotie, een daad die we van niemand zullen verlangen. Het geeft wel aan wat een kundig gemaakt schilderij met de beschouwer kan doen. Vermeer haalde alles uit de kast: dikke klodders verf voor de weergave van het zonlicht op de Nieuwe Kerk, dunnere verf en bijbehorende technieken voor andere delen van de eenvoudige, maar doeltreffende compositie.

Over deze kade lopen vooral veel studenten van de wat verderop gelegen Hogeschool InHolland en uit de universiteitswijk. Fietsers nemen de scherpe bocht als coureurs op een circuit. Er is, al met al, heel wat veranderd sinds de dagen waarin Vermeer vanuit een herberg op deze Hooigracht zijn penselen door de verf haalde en er het linnen mee bestreek.

De bebouwing lijkt in niets meer op die van het schilderij, op de Nieuwe Kerk na. Toch is de sfeer nog altijd goed. De aangemeerde schepen geven een licht maritieme sfeer, zelfs zo ver in het binnenland. Ooit was dit deel van Delft een drukke haven voor trekschuiten, binnenvaartschepen en zelfs haringkotters. We kunnen er ons best iets bij voorstellen. De studenten, de toeristen, de bezoekers van het café op de hoek - allemaal geven ze een hedendaagse invulling aan een decor dat al eeuwenlang de moeite van het aanschouwen waard is. Dat vond Vermeer in de Gouden Eeuw al en wie zijn wij om het oordeel van een zo grote kunstenaar in twijfel te trekken?