Standerdmolen Bergeijk - Bergeijk

De molen is de voormalige banmolen van de Norbertijnenabdij te Postel. Dit wil zeggen dat omwonenden verplicht waren om hun meel op deze molen te laten malen, waardoor de abdij een vaste bron van inkomsten had. De oudste vermelding van een molen op deze plek dateert uit 1330.

De huidige molen stamt uit de tweede helft van de 18e eeuw en was tussen 1829 en 1955 eigendom van particuliere mulders. Na blikseminslag in 1896 werd de molen hersteld en in 1970 opnieuw bekleed. In 2003 moest de molen wegens de slechte technische staat stil gezet worden. Na een grondige restauratie in 2006 kan de molen weer draaien.

De molen speelt ook een rol in de legende van de Dansende Katten van Bergeijk. Vroeger zou in de Bergeijkse bossen namelijk flink gehekst zijn, door heksen die zich vermomden als katten. Elke nacht dansten ze rond de Kattenberg, een oude grafheuvel. Vooral mannen waren onveilig: als er een man alleen langs liep, werd deze te grazen genomen.

Molenaar Dorus moest juist 's nachts het graan malen in zijn molen, de Standerdmolen van Bergeijk, omdat het alleen 's nachts waaide. De katten vielen hem aan tijdens zijn werk. Hij rende naar buiten en durfde geen nacht meer te werken. Zijn molenaarsknecht, Jan, geloofde er niets van en zou de volgende nacht het graan malen.

De nacht verliep rustig, tot er een zwart katje kwam aangelopen. Jan aaide de kat. Niets aan de hand, dacht hij. Plots verschenen de andere 40 katten uit alle hoeken! Hij pakt een oude sabel en slaat om zich heen. Het lukte om te katten weg te jagen. Maar de katten hadden nog iets achtergelaten: de afgehakte vinger van... de vermiste vrouw van Dorus! Was zij dan een heks geworden?

Foto's: ©Visit Brabant