Haven van Oud-Emmeloord - Schokland

In 1839 werd na lange discussies besloten om het haventje van Emmeloord uit te breiden tot een ligplaats voor meer dan driehonderd schepen. De discussie ging vooral over de vraag of Ens of Emmeloord de eer moest krijgen, maar uiteindelijk trok Emmeloord aan het langste eind. Het enthousiasme om zo'n grote haven aan te leggen is opmerkelijk, want twintig jaar later werd het hele eiland ontruimd.

Toch werd in 1862 door de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken besloten dat de haven zou blijven bestaan ten behoeve van vissers op de Zuiderzee. Een havenmeester beheerde de haven. Voor de vissers was er een postkantoortje, een visafslag en een winkeltje. Na de drooglegging van de Noordoostpolder verloor de haven natuurlijk haar functie.

Nu zijn er nog twee oude gebouwtjes uit de haventijd te zien: de lichtwachterswoning uit 1901 en het misthoornhuisje. De lichtwachter was dezelfde persoon als de havenmeester. Hij was ook verantwoordelijk voor het functioneren van de vuurtoren, ofwel de 'lichtwacht'. De originele vuurtoren is er niet meer, maar in 2007 werd een replica gebouwd. Het misthoornhuisje werd in 1921 gebouwd, met op het dak een installatie die bij mist een hard geluid moest maken, zodat schippers wisten dat hier de haven was. De misthoorn zelf is er niet meer maar het huisje staat er dus nog steeds.

De haven zelf was na 1942 verdwenen, maar werd in 2004 deels opnieuw gebouwd. Het droge havenbekken kreeg weer steigers, afmeerpalen, havenlichten en een waterpoel.