Uddelermeer - Uddel

Ergens tussen de 15.000 en de 20.000 jaar geleden is het Uddelermeer al ontstaan. Dat was tijdens de laatste ijstijd. Een ijsheuvel is bij het opwarmen van de aarde ingestort. Zo'n ingestorte ijsheuvel wordt ook wel een pingoruïne genoemd. Het Uddelermeer is één van de grootste pingoruïnes in Nederland en daardoor uniek in zijn soort. Het gat dat daarbij is ontstaan raakte door de tijd heen gevuld met water, waardoor er een meer is ontstaan. Extra bijzonder, omdat het grondwater in de droge zandbodem van de Veluwe veel lager ligt.

Gevonden sporen wijzen erop dat hier in de prehistorie al mensen woonden. Naast het Uddelermeer is in de middeleeuwen de Hunneschans gebouwd. Deze is nog steeds zichtbaar. Over beide historische verschijnselen bestaat een sage.

Zo zou Donar, de dondergod, ten grondslag liggen aan het ontstaan van het Uddelermeer en het nabijgelegen Bleeke Meer. Donar was in gevecht met een giftige reuzenslang. Hij sloeg de kop van de slang in, waarop hij zijn hamer verloor. De slang en de hamer stortten neer en sloegen daarbij een gat in de grond van wel zeven mijlen diep. De giftige adem van de slang kwam door de inslag naar boven en bereikte Donar. Hij raakte zo bedwelmd van het gif dat Donar uit zijn strijdwagen viel en naast de slang om de grond viel. Zo ontstond het tweede gat. Het gat waar de slang en hamer in terecht kwamen, noemde men het Uttiloch (Uddelermeer) en het andere werd het Godenmeer of het Witte Meer (Bleeke Meer) genoemd.

Volgens de legende leefden er in dezelfde tijd reuzen op de Veluwe. De reus van Uddel werd in zijn nachtrust opgeschrikt door harde donderslag en hevig gekraak. Dondergod Donar was de aartsvijand van de reuzen en kwam met oorverdovend lawaai voorbij gereden. Hij sloeg met één mokerslag de broodoven van de reus aan gort. De rand van de oven was het enige dat overbleef en kunnen we tot vandaag de dag terugzien als de Hunneschans.