Stationsgebouw Groningen - Groningen

Architect en ingenieur Izaak Gosschalk (1838-1907) is verantwoordelijk voor het ontwerp van het prachtige Stationsgebouw van Groningen, dat gebouwd werd tussen 1893 en 1896. De zoon van een joodse arts uit Amsterdam was voorzitter en erelid van de Maatschappij tot Bevordering der Bouwkunst en was een van de meest invloedrijke architecten van het eind van de negentiende eeuw.

Het Stationsgebouw heeft veel kenmerken die typerend zijn voor de neorenaissancestijl, zoals rijke ornamenten, pilaren, bogen en decoratieve details. Maar Gosschalk gebruikte ook neogotische elementen als spitsboogvensters in de bovenste delen van de gevels en de architectonische details rond de ingangen en ramen.

Naast de gevels vormen ook het plafond en de tegeltableaus in de stationshal van het stationsgebouw een indrukwekkend plaatje. Deze zijn een ontwerp van de Groningse kunstenaar F.H. Bach. De ruimte, die ook "kathedraal van het gevleugelde wiel" genoemd wordt, staat bekend als een 'salle des pas perdus', wat letterlijk vertaald kan worden als een zaal waar voetstappen verloren gaan. Dit verwijst niet alleen naar de akoestiek van de hal, maar ook naar de functie ervan. Het is een wachtruimte waar mensen rondlopen om de tijd te doden.

Het stationsgebouw is in de loop der jaren regelmatig verbouwd en nog steeds in gebruik. Het heeft de status van een rijksmonument vanwege zijn architectonische en historische betekenis.