Staatsmijn Maurits | Voormalig hoofdgebouw - Geleen

De Nederlandse Staat verwierf in 1911 de Maasvelden en al gauw volgden er boringen op verschillende plekken in Limburg, op zoek naar kool. Aan de hand van de bevindingen van de boringen, werd besloten om de staatsmijn op deze plek te plaatsen. Er werden spoorlijnen aangelegd voor het transport van het kool en in 1916 werd de mijn officieel vernoemd naar de 17de-eeuwse prins Maurits. Daarna werd er tien jaar lang hard gebouwd aan de schachten en stellingen, om de mijn in 1926 in gebruik te nemen.

Tot 1967 werd bij de Staatsmijn Maurits het kooltype 'vetkool' geproduceerd. In die jaren is de mijn nog eens vergroot naar een diepte van 810 meter en uitgebreid met een derde schacht. Het was daarmee de grootste kolenmijn van Nederland. Maar er hebben zich ook tragedies afgespeeld in de mijn.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog in 1942 werd Geleen per ongeluk gebombardeerd door de Royal Air Force. Ook de staatsmijn werd hierbij geraakt, waardoor forse branden ontstonden. De mijnwerkers die op dat moment ondergronds verbleven werden via een ladder uit de schacht geëvacueerd. Toch hebben niet alle arbeiders het kunnen overleven: een mijnwerker en een fabrieksmedewerker kwamen om het leven. Twee anderen raakten zwaargewond.

Ook in het jaar 1958 sloeg het noodlot toe. Op 3 maart dat jaar stortte een pijler in, waarbij zeven mijnwerkers om het leven kwamen: drie Nederlanders, twee Italianen, een Pool en een Engelsman.

Toch lukte het telkens weer om binnen korte tijd de productie weer op gang te hebben. Ondanks de hoge productiviteit, was de Maurits ook de eerste mijn die zijn deuren sloot, nadat de economie rondom kolen verminderde aan het begin van de jaren '60. Op dit industrieterrein vind je de oude poort en hoofdingang van Staatsmijn Maurits.