Sint-Ludgeruskerk - Doornspijk

Ter hoogte van Doornspijk, aan de voormalige zeedijk langs de Zuiderzee, stond ooit de Sint-Ludgeruskerk. De kerk was genoemd naar Ludgerus, deze rooms-katholieke bisschop was de apostel van de Groningers, en leefde in de eerste eeuw, van 742 tot 809. Onbekend is of de geestelijke deze kerk ook gesticht heeft. Hij was in ieder geval in nauw contact met de Noord-Veluwse kuststreken.

De allereerste kerken op deze plek waren houten gebouwtjes, rond het jaar 1100 verrees het eerste tufstenen kerkje. In de loop der eeuwen werd het kerkje verder uitgebouwd tot het uiteindelijk ruim 45 meter lang was. In de Tachtigjarige Oorlog werd het kerkje afgebroken, zodat Spanjaarden de kerk niet als schuilplaats konden gebruiken, alleen de toren bleef overeind. In 1592 werd bij de toren een nieuwe, kleinere kerk gebouwd. Van deze kerk zie je de contouren hier in het landschap.

De plek in het landschap aan de woeste Zuiderzee was niet een heel veilige plek. In de zestiende eeuw werden grote zwerfkeien ten noordwesten van de kerk gelegd om het te beschermen tegen het water van de Zuiderzee. Al bleef de kerk bij eerdere stormvloeden gespaard, tijdens de stormvloed van februari 1825 ging het toch mis en werd de kerk flink beschadigd. Toen in datzelfde jaar de kerktoren door de bliksem werd getroffen ging de kerk, met de naastgelegen boerderij, volledig in vlammen op.

Een nieuwe kerk werd gebouwd op een veiliger plek meer landinwaarts. In 1975 werden de fundamenten van het oude kerkje blootgelegd en zichtbaar gemaakt met een bakstenen markering.

Oude afbeelding: Gelders Archief