Molen Sint Martinus - Didam

De molen in Didam is vernoemd naar Sint Martinus, oftewel Sint Maarten. Deze Heilige is bekend vanwege zijn barmhartigheid om een arme man een stuk van zijn mantel te geven. Hij overleed op 11 november 398 en nog altijd wordt die dag gevierd, vooral door kinderen die met lampionnen langs de huizen gaan.

De molen dateert uit 1854 toen Theodorus Kempers een vergunning aanvroeg om bij het dorp Didam een korenmolen en pelmolen te mogen bouwen. Het werd een beltmolen, omdat in de belt voldoende ruimte was voor het opslaan van graan en meel. Het is de enige molen in ons land met deze naam.

In 1942 heeft molenmaker Van Bussel de nodige reparaties uitgevoerd; hij adviseerde om de molen van stroomlijnneuzen te voorzien vanwege de hoge bomen. Eigenaar Strijbosch startte in 1953 een oliehandel, maar de meelhandel werd eveneens uitgebreid, echter deels elektrisch.

In de nacht van 11 op 12 november 1964 brak brand uit in de molen, die door kordaat optreden van de brandweer en de zoons van Strijbosch tijdig kon worden geblust. Zo ontkwam de molen aan een ramp. Herstel volgde. In 1973 was een roede los geraakt in het asgat en door stilstand ging de molen toen snel achteruit. Molenmaker Groot Wesseldijk uit Laren voerde in 1977 een hoognodige restauratie uit. In 1997 werd vergunning aangevraagd voor herstel van het wiekenkruis, maar er gebeurde niets en daardoor ging het verval van de molen verder, tot in 2004 de redding nabij kwam nadat woningbouwcoörporatie Laris de molen aankocht.

In 2007 werd de molen maalvaardig gerestaureerd. Sindsdien is er een gebruikersovereenkomst met de Stichting Sint Martinusmolen, die de molen exploiteert.