Molen de Wicher - Kalenberg

Het vlakke polderland van de kop van Overijssel, Groningen en vooral ook Friesland stonden vroeger vol met kleine watermolens. Dit waren voor een groot deel Spinnekopmolens. Op het eerste gezicht lijkt een Spinnekop op zijn grote broer, de wipmolen. Daar is hij waarschijnlijk ook uit ontstaan. Wipmolens zijn vaak bewoond en hebben soms een wieklengte van wel 27 meter. Spinnekoppen zijn te klein voor bewoning en de wieklengte bedraagt 8,5 tot 16 meter.

Rond de eeuwwisseling werden veel kleine polders samengevoegd tot een grote polder of waterschap. Veel molens werden afgebroken en vervangen door een grote molen of een stoomgemaal. Ook in de Weerribben verging het de molens niet anders. Een voor een werden ze afgebroken. In 1980 ontstond het idee bij de toenmalige stichting Vrienden van de Weerribben om de molen aan de Hoogeweg weer te herbouwen. Staatsbosbeheer nam deze taak op zich en met begeleiding van een molenbouwbedrijf en eigen personeel werd er in twee jaar een complete maalvaardige molen gebouwd. Op praktisch dezelfde plaats als z'n voorganger zwaaiden in 1982, na 40 jaar, de wieken weer door de lucht. De molen bemaalt in de wintermaanden de Boonspolder om rietsnijders dan in staat te stellen riet te oogsten. In 2011 kreeg de molen een flinke opknapbeurt, waardoor hij weer voor jaren mee kan. In het vroege voorjaar van 2013 kreeg de ondertoren van de molen een nieuw rietdek.