Molen de Korenbloem - Haaksbergen

Toen bij de oprichting van de Bataafse Republiek in 1795 vele van de zogenaamde heerlijke rechten werden afgeschaft, mochten ook niet adellijken gebruik maken van de wind voor bijvoorbeeld het drijven van een molen om graan te malen. Ook in Haaksbergen heeft men hier op ingespeeld en verkocht een schepel grond aan George Boekman. Hierop liet Bernardus ten Pol, de schoonvader van Boekman, een windmolen bouwen. De molen is gebouwd als achtkante stellingmolen met schuine schoren.

In 1888 was de stelling in een dusdanig slechte conditie dat deze moest worden gesloopt en werd vervangen door zand, dat om de molen werd aangebracht. Vanaf dat jaar tot 1991 is de molen dus een beltmolen geweest. Dat het niet altijd een vetpot was voor de molenaar, moge blijken uit het volgende voorbeeld: Op 5 december 1879 werd de molen gekocht door Johannes Filippus Beens. Zijn verdiensten waren zo matig dat hij in een balk van de molen graveerde: Ik kom uit het land van Vollenhove, maar het is hier Schralendam.

In 1923 werd de molen gerestaureerd waarna hij de huidige naam kreeg. Vanaf 1934 werd er alleen nog gemalen met de stoommolen, de windmolen raakte ernstig in verval en het heeft niet veel gescheeld of hij was van de aardbodem verdwenen. In 1942 wordt Frans Otte eigenaar en dan schrijft hij aan de gemeente dat hij de molen wil slopen. Gelukkig voor ons is dat toen niet doorgegaan. Om hem als monument te bewaren, werd hij in 1964 door de gemeente Haaksbergen aangekocht om opnieuw te worden gerestaureerd. De molen werd na deze opknapbeurt niet maalvaardig opgeleverd en heeft tot de laatste renovatie in 1991, alleen, zoals dat heet, voor de prins gedraaid. Hierbij worden alleen de wieken op de wind gekruid, die dan rond draaien zonder dat het gaande werk in de molen aangedreven wordt.

In 1985 zijn er pogingen in het werk gesteld om de molen te restaureren. De constatering dat het molenbiotoop niet ideaal was, leidde tot de gedachte om de molen te verplaatsen. De reacties uit de burgerij en de buurt waren verrassend heffig en omvangrijk. Hierdoor is het idee ontstaan om de molen ter plekke te handhaven en deze te verheffen tot een stellingmolen. Hierdoor zou hij weer min of meer in oude luister hersteld worden. Bij deze restauratie, die onder andere nodig was om de kap weer te kunnen kruien, heeft men dus weer een stelling aangebracht. Echter niet voorzien van schoren, zoals oorspronkelijk het geval was, maar van staanders. Ook is de stelling 40 centimeter hoger aangebracht dan voorheen.