Kasteeltoren van IJsselstein - IJsselstein

Waar nu alleen nog een kasteeltoren rest als museum, stond vroeger het kasteel van de burgemeester van IJsselstein. Hij was nauw bevriend met de burchtheer van Rijpikerwaard en kwam daar regelmatig over de vloer. Zijn paard werd dan aangenomen door Kees, de bediende van de burchtheer. Knecht Kees was zeer geliefd, vooral bij de inwoonsters van IJsselstein.

Vervolgens passeerde de burgemeester de kooi waarin de burchtheer een aap hield, die toevallig ook Kees heette. Dat gaf nooit verwarring, want als iemand zei dat Kees de postbode wilde bijten, keek niemand naar de knecht, en als een ander zei dat hij Kees vrolijk had horen fluiten, dacht niemand aan de aap. De burgemeester vond de aap een aardig dier en nam altijd wat lekkers voor hem mee.

Op een dag was Kees al een aantal dagen niet in IJsselstein geweest omdat hij verschillende werkzaamheden voor zijn heer moest doen. Juist op dat moment werd de aap ziek en ondanks alle goede zorgen overleed hij. 'Ach, wat zal de burgemeester dat jammer vinden. Hij mocht Kees zo graag', zei de burchtheer. Hij stuurde een andere knecht naar IJsselstein. 'Mijn meester laat u zeggen dat Kees dood is, meneer de burgemeester', sprak de knecht.

De burgemeester, in de veronderstelling dat het Kees de knecht was, liet daarop de rouwklok luiden als eerbetoon aan een goede bediende van een goede vriend. De heer van Rijpikerwaard hoorde de klok en stuurde daarop Kees naar IJsselstein om te horen wie er was overleden. Bij het zien van Kees in de stadspoort gilden de vrouwen en sloegen de mannen een kruis.

Toen het misverstand was opgelost, moesten er veel vrouwen gerustgesteld en getroost worden. Waarschijnlijk heeft Kees daar graag bij geholpen. Sindsdien worden de inwoners van IJsselstein apenluiders genoemd...