Het Straatje van Vermeer - Delft

Denk niet dat je het straatje van het gelijknamige schilderij in een oogopslag terug zult vinden aan deze gracht. Dat is vrijwel onmogelijk, want de bebouwing is op veel plekken radicaal veranderd. Op de nummers 40 en 42 is dat ook het geval. De gevels lijken in niets meer op die van het schilderij. In niets? Kijk goed en je zult een poortje ontdekken dat ook op het beroemde doek is afgebeeld.

Een Amsterdamse historicus heeft aan de hand van de afmetingen van de panden kunnen reconstrueren dat dit de plek moet zijn geweest. Het leven is hier wel flink veranderd. In de zeventiende eeuw was de scheiding tussen het privé-domein en de buitenwereld niet zo strikt als tegenwoordig. De straat diende als een verlengde huiskamer, wat we terugzien op het schilderij. In de moderne tijd is ieder huis een soort gesloten bastion. Toch bestaat er ook een typisch Nederlands fenomeen: de open gordijnen. In de meeste Europese landen sluiten de bewoners liever hun luiken en gordijnen, om voorbijgangers het zicht op hun interieurs te ontnemen. Heel wat Nederlanders lijken juist te willen pronken met hun woonkamers, hoewel er evenzeer op veel ramen op ooghoogte een ondoorzichtige laag is aangebracht. Het is niet de bedoeling dat passanten daar overheen koekeloeren.

Respecteer a.u.b. de privacy van de bewoners en gluur niet overal naar binnen. De Nederlanders zijn behoorlijk verdraagzaam en Delft heeft een vriendelijk karakter, maar het moet niet te gek worden.