Dodendraad - Wuustwezel

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bouwden de Duitse bezetters in België een Dodendraad. De Duitsers volgden niet de daadwerkelijke grens, maar hielden een meer rechte lijn aan. Omdat het neutrale Nederland de oorspronkelijke grens aan hield kwamen sommige Belgische grensdorpen (zoals Essen) in niemandsland te liggen. De bewoners van deze gebieden moesten voor hun levensbehoeften aansluiting zoeken bij Nederland. Smokkelaars die de omgeving goed kenden zoals het Klaveren Vrouwke, deden in deze stukken niemandsland gouden zaken.

De draadversperring van 332 kilometer lang was 1,40 meter hoog en bestond uit drie hekken, die elk tussen de vijf en zeven draden hadden. De hekken stonden ongeveer een meter uit elkaar. Alleen op het middelste hek stond stroom. De buitenste hekken werden geplaatst om te voorkomen dat zich ongelukken zouden voordoen. Stroom was in 1915 een nieuw fenomeen waardoor mensen niet goed begrepen wat hoogspanning betekende.

De Draad kostte naar schatting vele honderden mensen het leven, maar kon niet voorkomen dat ongeveer 25.000 mensen de grens passeerden.