Blaarkop (Engbertsdijksvenen) - Kloosterhaar

De Blaarkop staat bij sommige mensen bekend als ‘polderpanda’. Dit ras is zeldzaam en bedreigd geraakt door de moderne tijd, net als de panda. Met een beetje fantasie kun je een gelijkenis zien, vooral door de grote vlekken rond de ogen (de ‘blaren’). Blaarkoppen zijn er in rode en zwarte kleuren.

Na de invoering van het stamboek in 1874, met registratie en fokvoorschriften, behoorde de Blaarkop lang tot de top drie van Nederlandse runderen. Samen met het Fries-Hollands melkvee en de sterke ‘dubbeldoeler’ MRIJ (Maas-Rijn-IJssel-rund) was de Blaarkop veel te zien in Nederlandse weiden. Door het stamboek verdwenen veel kleurvarianten, zoals de ‘valen’ en ‘blauwen’, die we nog op oude schilderijen kunnen zien. De Blaarkop was vooral te vinden in Groningen, Noord-Holland en het Utrechts-Hollands weidegebied en is ook op schilderijen uit die tijd te zien.

De Blaarkop kon uiteindelijk niet op tegen de Holstein, de verbeterde versie van het Fries-Hollands melkrund. De Holstein geeft meer melk dan elk ander ras. De combinatie van vlees en melk (‘dubbeldoel’) raakte uit de mode. Nu zijn er koeien die speciaal voor melk of vlees worden gefokt, zoals de gespierde dikbillen.

Het is bijzonder dat Jan Broenink een kudde van driehonderd tot driehonderdvijftig Blaarkoppen heeft voor kaas, vlees en zelfs ijs. Hij laat een aantal van zijn ossen (gecastreerde stieren) vrij rondlopen in de Engbertsdijksvenen. Deze ossen zijn niet gevaarlijk voor mensen, omdat ze rustiger zijn zonder hun mannelijke hormonen. In het noordelijke deel van het gebied, bij Kloosterhaar, kunnen wandelaars de runderen van dichtbij zien. Deze klassieke ‘dubbeldoel’-koeien zijn zeker de moeite waard om te bekijken.