Als postbode een fietsroute fietsen

Beroepen op de fiets: Postbode

In onze nieuwe rubriek ‘Beroepen op de fiets’ zetten wij elke maand een beroep op de fiets in het licht. In deze eerste editie hebben wij een gesprek gehad met Wendy van de Wiel over haar beroep als postbode bij PostNL.

Fietsen in Dronten

Al ruim twee jaar fietst Wendy drie dagen in de week rond in Dronten om daar de post rond te brengen.  Toen ze in 2013 noodgedwongen moest stoppen bij haar vorige baan heeft ze gesolliciteerd op een vacature als postbezorger bij PostNL. “Eerst zou ik als zaterdagwerker aan de slag gaan en dan er nog iets naast zoeken maar ik kon gelijk de hele week aan de slag.”

Een werkdag begint in het depot in Dronten, daar staan de tassen klaar in het rek. Wendy haalt daar direct haar tassen uit het rek. Wanneer de fietskar vol is vult ze de fietstassen met post. Als alles gereed is stapt ze op de wat oude, gammele fiets en gaat ze een nieuwe werkdag tegemoet.

Fietsen met veel gewicht

Het fietsen met de oude fiets blijkt niet altijd even makkelijk. Wanneer alle tassen vol zitten komt het gewicht van de fiets al gauw op ruim 60 kilo. Om het fietsen makkelijker te maken heeft Wendy daarom een fietskar en een kleine tas aan het stuur hangen waar post in gaat, daardoor is het gewicht meer verdeeld.

“Wat dat betreft sta ik nog redelijk vaak te kletsen”

Sociaal contact het leukst

Het leukste aan het werk als postbode is het sociaal contact oordeelt Wendy. Maar weinig mensen schromen om een praatje te maken met de vriendelijke postbode.  “Wat dat betreft sta ik nog redelijk vaak te kletsen ha ha…” Hoewel het werk vaak eenzaam is, is dat juist iets wat haar aanspreekt in het werk. Ze kan zelf kiezen wanneer ze begint en maakt dus geregeld een praatje om die ‘eenzaamheid’ te verminderen.

Clichébeeld gaat niet altijd op

Het clichébeeld van postbodes dat honden achter hen aanzitten gaat voor Wendy niet op. “Ik heb wél eens gehad dat er een hond in de gang zat bij iemand en toen ik mijn handen in de brievenbus stopte at de hond al bijna de post op! Ik moest dus heel snel mijn vingers terugtrekken.”