Otterlo, Hoenderloo, Veluwe

Vandaag gaan we op zoek naar wild op de Veluwe. We fietsen door een flink aantal natuurgebieden waar wild te vinden zou moeten zijn. Het eerste gebied is het Deelerwoud, hier vind je eigenlijk alles wat de Veluwe zo mooi maakt: grote uitgestrekte bossen, heidevelden en dat alles in een glooiend landschap. Dit Deelerwoud is veel rustiger dan bijvoorbeeld de Hoge Veluwe of Veluwezoom. Door die rust kan het maar zo zijn dat je een mooi (wild) dier spot, zoals een damhert, een edelhert, een vos, een wild zwijn of een Schotse Hooglander. Andere gebieden langs de route met kans op wild spotten zijn de Hoog Buurlose Heide, Nationaal Park de Hoge Veluwe en het Otterlose Zand.

Om de dieren daadwerkelijk te spotten, kun je het best ‘s morgens vroeg of juist tegen de avond op avontuur gaan. Wees stil, houd afstand en draag bij voorkeur kleding in gedempte schutkleuren: bruin of groen. Wees geduldig, geef de dieren de tijd om zich aan jouw aanwezigheid aan te passen en verstoor hun natuurlijke gedrag niet. Sommige wilde dieren laten zich sneller zien wanneer je doodstil blijft staan, andere voelen zich minder bedreigd als je juist in een rustig tempo door beweegt.

De wilde zwijnen zijn nieuwsgierig, maar kunnen agressief worden als ze zich bedreigd voelen. Ze zijn een belangrijke factor in het aanzicht van het Deelerwoud. Omdat de dieren de jeuk, die zij krijgen van de vele teken en hertenluizen, willen verlichten, rollen ze door hun eigen gegraven poeltjes. Die poeltjes trekken vervolgens padden, kikkers en libellen aan. De zwijnen ploegen het landschap om op zoek naar eten. Ze eten van de miljarden beukennootjes en eikels die er te vinden zijn. Na een goed mastjaar hebben de zwijnen een goed doorvoede vetlaag om de winter mee te overleven. In de winter eten ze dan de wortels van de adelaarsvarens. Omdat zwijnen omnivoren zijn en behoefte hebben aan eiwitten, wroeten ze verder de grond door op zoek naar regenwormen, slakken en andere kleine diertjes.

Dam- en edelherten zijn schuw en gevoelig voor geluid en beweging. Stil blijven staan biedt de meeste kans om er eentje te spotten. Ze hebben een scherp gehoor en zicht, dus vermijd geluiden en opvallende kleding. De faunabeheerders in deze natuurgebieden hebben besloten dat er geen dieren mogen worden afgeschoten. Dit begon als een experiment en bleek een succes. De dieren werden langzaamaan minder schuw en de populatie werd groter. Waren er vroeger zo’n 30 damherten in het gebied, tegenwoordig leven er bijna 300. De dieren zijn wat donkerder dan de bambi’s die we van televisie kennen. Door hun donkere kleur zie je ze makkelijk over het hoofd. Ze vallen pas op als ze gaan bewegen; soms zijn er dan op korte afstand meer dan je in eerste instantie zou denken.

Vossen zijn erg schuw en alert. Blijf stil en gebruik een verrekijker om ze van een afstand te bekijken. Vossen hebben een uitstekend gehoor en reukvermogen. Op de Veluwe komen vossen veel voor, maar ze laten zich zelden zien door hun schuwe aard. Ze leven in holen die ze graven in zandige gebieden of onder boomwortels. Vossen zijn omnivoren en hun dieet bestaat uit kleine zoogdieren, vogels, insecten, vruchten en afval. Door hun schuwheid en uitstekende zintuigen is het vaak makkelijker om hun aanwezigheid af te leiden uit sporen zoals pootafdrukken, uitwerpselen en vraatsporen aan bomen en takken.

De Walweg, in het Deelerwoud, is een van de beste plekken om wild te spotten. Ook kun je hier vaak sporen en andere tekenen van dieren vinden.

De route gaat langs Het Nationale Park de Hoge Veluwe. Je fietst langs ingang Hoenderlo. De wegen om het park zijn zeker interessant genoeg. Wil je het park toch in en je route combineren met een bezoek aan één van de musea in het park? Koop dan een entreekaart, het park is particulier bezit van een zelfstandige stichting die nauwelijks gebruik maakt van overheidssubsidies. Het bezoek aan dit park kun je (zonder extra kosten) combineren met een bezoek aan het Museonder of Jachthuis Sint Hubertus.


Deze Premium fietsroute is samengesteld door onze redacteur: Désirée van Uffelen