Stavoren, Koudum, Oudemirdum

Stavoren, ook wel de poort van Friesland genoemd. Via dit stadje krijg je toegang tot de Friese meren. Tijdens de middeleeuwen was Stavoren een belangrijke handelsstad en was het één van de Hanzesteden. Uit die rijke tijd komt ook het verhaal van het Vrouwtje van Stavoren. Zij was de weduwe van een rijke koopman en woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren. Ze had meer schepen dan alle kooplieden van de stad tezamen en werd elke dag rijker en rijker. Desondanks was ze nooit tevreden. Ze wilde het kostbaarste dat er bestond in haar bezit hebben en liet één van haar schippers dit zoeken.

Elke dag keek de vrouw of de schipper al in aantocht was met haar nieuwe bezit. Na lang zoeken komt hij terug met een lading graan. Hij was van mening dat dat waardevoller was dan goud, maar de vrouw was het daar niet mee eens. Ze beval hem om de lading overboord te gooien. Een arme, oude man die toevallig voorbij kwam smeekte haar dat niet te doen en het aan de armen te geven. De vrouw negeerde hem. Daarop zei de arme man dat God haar zou laten voelen hoe het is om met honger en in armoede te leven. De vrouw geloofde er niets van. Ze nam haar diamanten ring van haar vinger, gooide hem in de zee en zei: "Mijn rijkdom zal mij niet ontgaan. Zoals deze ring nooit meer terug zal komen, zo zal ik ook nooit hoeven te bedelen."

Een tijdje later, tijdens een diner met alle rijke kooplieden uit de Rijnsteden, wordt er een grote vis opgediend. De voorsnijder snijdt hem open en vindt de ring van de vrouw. Op dat moment steekt een storm de kop op en de zee wordt dreigend. De dijken breken door en Stavoren overstroomt. Het lot keert zich tegen de vrouw. Haar huis wordt verwoest en haar scheepsvloot is verloren. Ze wordt armer dan de armsten van Stavoren en sterft uiteindelijk van de honger.

Er wordt beweerd dat enkele graankorrels aan land zijn geraakt en er een stuk land ontstond met wilde granen op de plek waar het huis van de vrouw ooit stond.

In de haven staat een beeld van het Vrouwtje van Stavoren nog altijd te kijken of haar schippersvloot al aankomt. Het verhaal is een metafoor voor de economische hoogtijdagen van Stavoren, dat in de middeleeuwen een belangrijk punt was voor de graanhandel. De haven werd te klein voor de steeds grotere Hollandse schepen en uiteindelijk blokkeerde een zandbank blokkeerde de aanvaarroute naar de haven en verzandde de haven.

Vanuit Stavoren fiets je een heerlijk stuk langs het IJsselmeer. Op een warme dag kun je een duik nemen bij het recreatiestrand 't Mirnser Klif. Het strand is klein, maar heeft wel heel mooi wit zand en wordt omheind met rotsen. Daardoor waan je je even op een tropische plek. Iets verderop vind je nog een klif: de Oudemirdumerklif. Beklim de heuvel voor een geweldig uitzicht. Hiervoor wijk je een stukje van de route af bij knooppunt 23.

Wil je meer weten over het landschap en het ontstaan van de kliffen? Loop dan eens binnen bij bezoekerscentrum Mar en Klif in Oudemirdum. Fiets door het waterrijke Gaasterland en geniet van de omgeving. Deze route combineert de natuur met de havens van leuke, authentieke vissersstadjes.