Sluis, Oostburg, Aardenburg

Soms ontstaat heldendom bij toeval, en dat gold zeker voor Jantje van Sluis. Nadat prins Maurits in 1604 Sluis had veroverd op de Spanjaarden, probeerden zij de stad in 1606 terug te winnen. Hun strategie bestond uit een afleidingsmanoeuvre ten zuiden van de stad, terwijl de echte aanval gepland stond bij de Oostpoort, zodra de kerkklok sloeg. Diezelfde dag had Jantje van Sluis de kermis bezocht en iets te diep in het glaasje gekeken. Omdat hij zelf niet in staat was de klok op te winden, liet hij de taak over aan zijn zoon en neef. Onervaren als ze waren, draaiden ze het mechanisme te strak op, waardoor de klok niet sloeg. De Spanjaarden, in de veronderstelling dat hun plan was verraden, zagen af van de aanval. Zo werd Jantje van Sluis, onbedoeld, de redder van de stad. Vandaag de dag staat zijn standbeeld in het Belfort van Sluis, waar hij elk kwartier de klok slaat.

Een ander opvallend herkenningspunt in Zeeuws-Vlaanderen is de watertoren van Oostburg. Met zijn 55 meter hoogte is hij bijna overal in de omgeving te zien. De witte toren is beschilderd door kunstenaar Johnny Beerens, die er enorme waterdruppels op schilderde die zo realistisch lijken dat ze elk moment naar beneden kunnen rollen. Hoewel de toren geen water meer bevat, blijft hij een markant punt in het landschap. Tegenwoordig dient hij als woonruimte en is hij een geliefd onderwerp voor fotografen en kunstliefhebbers.

Ook Aardenburg kreeg te maken met een Spaanse list. De vijand probeerde de stad binnen te dringen door zich te vermommen als boeren met karren vol buskruit. Het plan was om bij de poorten explosies te veroorzaken en zo de stad open te breken. Gelukkig werd een van de vermomde Spanjaarden op tijd gevangengenomen en het plan doorzien. De Aardenburgers grepen direct in en vuurden met hun kanonnen op de karren, waardoor de aanval werd verijdeld. Vandaag de dag zijn in Aardenburg nog delen van de oude stadswallen te zien, als herinnering aan deze roerige periode in de geschiedenis.