Budel, Stramproy, Weert

Van oorsprong is het gebied met heide en stuifzand, maar vanaf 1900 werden hier naaldbomen geplant ten behoeve van de productie van mijnhout. De Lauramijnen, vernoemd naar de vrouw van de mijnoprichter, was een steenkoolmijn. In steenkolenmijnen werd veel naaldhout gebruikt om ondergrondse bouwconstructies te ondersteunen. Het hout werd vervoerd over het kanaal. De oudste bomen staan het verst van het kanaal af en dateren uit 1925. Het bos bestond vooral uit grove den, Douglasspar en Corsicaanse den. In 1997 heeft Natuurmonumenten het beheer van het bos overgenomen en heeft er loofbomen geplant. Zo is het nu een natuurlijker, diverser en kleurrijker bos geworden.

Maar je fietst door meer natuur! Tussen tegen de Belgische grens aan ligt natuurgebied het Wijffelterbroek. Vroeger was dit een moerasgebied dat je met geen mogelijkheid kon doorkruisen, maar in de vroege twintigste eeuw werd begonnen met het ontginnen van dit gebied. Daardoor kun je er tegenwoordig prachtig wandelen. De gevarieerde begroeiing trekt ook gevarieerde diersoorten aan, zoals de alpenwatersalamander, ijsvogel, rietgors en bijzondere vlinders.

Tot slot fiets je langs één van de paradepaardjes van het Limburgs Landschap: het Stamprooierbroek. Ook dit gebied was ooit een groot moeras. De Abeek, die nu de landsgrens tussen Nederland en België vormt, stroomde toen tot wel een kilometer breed door het land. Samen met het nabijgelegen Hasselterbroek en de Zig vormt het Stamprooierbroek meer dan 400 hectare aaneengesloten natuur! In deze natuurbossen wordt niet ingegrepen door de mens, waardoor de natuur haar eigen gang kan gaan.

Met deze fietsroute geniet je van de natuurpracht op en zelfs een klein stukje over de Belgische grens.